T’i lësh lojtarët në momentin e duhur, një nga sekretet e City-t

Kur flet për sukseset e Manchester City-t, është i pashmangshëm, gjithmonë përfundon duke folur për sesionin e transferimeve.

Në të vërtetë, për të qenë të saktë: ne gjithmonë përfundojmë duke folur për një treg transferimi në hyrje, para të investuara për të blerë lojtarë, talente të blerë me çmime të kripura.

Nuk ka asgjë të keqe apo të ekzagjeruar, e thonë shifrat: nga viti 2008 e deri më sot, sipas sondazheve të Transfermarkt, “qytetarët” kanë shpenzuar 1.45 miliardë euro neto transferta.

Fakti që është shifra më e lartë ndonjëherë, domethënë midis të gjitha klubeve në botë, duhet të mbështesë tezën se City i ka ndërtuar triumfet e tij në një platformë të madhe, nëse jo të pafundme.

Realiteti, natyrisht, ka më shumë nuanca: pas të gjitha këtyre blerjeve ka shumë punë skautizmi dhe planifikimi.

Për shembull, thjesht mendoni se, nga koha kur erdhi Guardiola (2016) deri në sesionin e dimrit të vitit 2023, Manchester City bleu vetëm dy lojtarë që kishin fituar tashmë Ligën e Kampionëve, domethënë Claudio Bravo dhe Danilo.

Të dy, ndërkohë, janë larguar nga Anglia.

Një aspekt tjetër interesant ka të bëjë me shitjet, më saktë me kohën e operacioneve dalëse.

Rasti i fundit është ai i Ilkay Gundogan, kapiten dhe njeriu-simbol që pranoi ofertën e Barcelona-s pas shtatë sezonesh (të mrekullueshme) në Manchester.

Para tij, shumë lojtarë të tjerë të mëdhenj u larguan nga Etihad Stadium kur klubi vendosi se kishte ardhur koha, dhe kur mendoni për këtë, momenti ka qenë gjithmonë ai i duhuri.

Gjithashtu në këtë rast shifrat dhe historia janë mjaft elokuente: nga viti 2016 e deri më sot, ose gjithmonë që nga fillimi i epokës së Guardiola-s, çdo verë ka pasur një lamtumirë të rëndësishme.

Këtu janë emrat: Joe Hart (2016), Pablo Zabaleta (2017), Yaya Touré (2018), Vincent Kompany (2019), David Silva (2020), Sergio Agüero (2021) dhe Fernandinho (2022).

Natyrisht, mosha është një faktor që ka një peshë të caktuar në vendime të caktuara: përveç Hart, 29 vjeç në kohën e lamtumirës, ​​të gjithë lojtarët e tjerë në këtë listë ishin mbi të tridhjetat kur u larguan nga Manchester-i.

Çështja, në reflektim, është pikërisht kjo: City nuk e ka problem të lërë senatorët e tij të shkojnë.

Në të vërtetë, në këtë rast termi senatorë është edhe reduktues: ashtu si Gündogan, tre nga lojtarët që përmendëm (Kompany, David Silva dhe Fernandinho) ishin kapiten në momentin e lamtumirës së tyre.

Me pak fjalë, kur Pep Guardiola, stafi i tij apo edhe vetë lojtarët e kuptojnë – dhe për këtë arsye vendosin – se është koha për një ndryshim, nuk ka status dhe nuk ka asnjë mirënjohje që ka rëndësi.

Duke parë se si ka shkuar karriera e të gjithë lojtarëve që janë larguar nga City, është e qartë se zgjedhja për të ndarë rrugët ishte e duhura.

Përveç rastit kufitar të Agüero-s, i ndalur nga probleme të rënda shëndetësore menjëherë pas transferimit të tij te Barcelona, ​​Hart, Touré, Kompany, David Silva dhe Fernandinho e kanë ulur statusin, ambiciet e tyre.

Gündogan do të vazhdojë të luajë në një nivel të lartë për Barcelona-n, të paktën do të mundohet.

Ndërkohë, Manchester City tashmë ka kaluar te talenti i radhës, tashmë ka nisur një epokë të re.

Pas tripletës së parë dhe Champions League, mesfushori gjerman do të zëvendësohet nga Mateo Kovacic.

Një futbollist katër vite më i ri.

Marrë dhe përshtatur nga “Rivista Undici” për Albanian Post

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.