Ikona e modës Vivienne Westwood ndërroi jetë të enjten e 29 dhjetorit në Londër në moshën 81-vjeçare.
Dizajnerja ishte e sëmurë prej disa kohësh, por kurrë nuk donte të zbulonte sëmundjen e saj.
Gjendja e saj ishte përkeqësuar ditët e fundit, por ata që i qëndruan pranë tregojnë për një grua që luftoi deri në fund.
Vivienne Westowood është zhdukur ashtu siç ka jetuar, në rreshtin e parë dhe pa kufi.
Ajo do të kishte mbushur 82 vjeç më 8 prill.
Westwood lindi në Derbyshire, vajza e punëtorëve të tekstilit, Gordon dhe Dora Swire.
Një familje nga zonat rurale angleze mes piknikut dhe festave të korrjes.
Kush do ta kishte menduar se ajo vogëlushe bjonde me sy të mëdhenj blu dhe lëkurë porcelani do të bëhej mbretëresha e punk-ut dhe se brezat e të rinjve rebelë do t’i vishte fillimisht me lëkurë dhe shkopinj e më pas me korse e pantallona.
Rrobat si manifest rebeli por edhe jetën e saj të cilën e gërvishti dhe e jetoi deri në fund, duke folur e duke u shprehur për të gjitha padrejtësitë që sipas saj duhet të fshihen: nga ndotja deri te dënimi me vdekje.
Në Londër, Vivienne arrin në moshën 17-vjeçare, por e lë universitetin herët sepse është e mërzitur: qyteti e kap atë dhe e stimulon të eksplorojë vende dhe njerëz.
Në moshën njëzet e një ajo martohet me Derek Westwood, ka një djalë, por qyteti është një tundim shumë i fortë.
Ajo takohet me Malcom McLaren, muzikantin që së shpejti do të jetë impresario i Sex Pistols dhe me të do të bëhet stilistja më e pandershme në Mbretërinë e Bashkuar.
Së bashku ata hapin një butik në 430 King’s Road.
Ajo do të bëhet “vitrinë” për brezin rebel të një Londre që lulëzon në muzikë, lëkurë dhe zinxhirë.
Një vitrinë që do të ndryshojë disa emra (nga “Let it Rock”, “Too fast to live, too fast to die” në “Sex”) dhe do të jetë një skandal pas tjetrit, policët që përgjojnë gjithmonë.
Ashtu si në atë kohë, në vitin 1974 kur për një koleksion mjaft hardcore, prej fustanesh lëkure dhe bluza latex, zinxhirë dhe bluza pornografike ndërhynë për të vënë vulat.
Më pas erdhën “Sex Pistols” dhe mosnderimi ndaj Mbretëreshës Elizabeth.
Anarkistët punk, të gjithë ata, visheshin atje. Dhe ata takohen atje. Mbretëresha e vërtetë për ta është Vivienne.
E cila sigurisht, kur rebelimi bëhet një organizim, eksploron diçka tjetër.
Historia, kostumet, korset, paruket, fundet e qimeve të kalit, faux culs: një rikuperim i traditës me ndikim të madh.
Konsensusi i sistemit të modës nuk vonoi: Muzeu Victoria dhe Albert po i kushton ekspozitën më të madhe asaj për një stiliste të gjallë.
Nga Londra, megjithatë, Westwood sjell modën e saj në Paris, krinolinat dhe pykat marramendëse të quajtura “platforma”: Rënia në tokë e Naomi Campbell është epike.
Vivienne studion dhe krijon. Ajo fle pak, punon gjithmonë.
Në vitin 1992, mbretëresha e fal për fyerjen dhe i jep Urdhrin e Perandorisë Britanike.
Dhe çfarë bën stilistja? Në ditën e ndarjes së çmimeve ajo ngre fundin për të treguar se nuk përdor të brendshme.
Provokim dhe mos ekspozim. Tashmë të gjithë e dinë. Nuk ka asgjë për t’i falur asaj, përveç forcës për të qenë vetvetja.
Rastësi: në atë vit ajo u takua edhe me bashkëshortin e saj të ardhshëm, Andreas Kronthaler, student i saj në shkollën e modës në Vjenë, 25 vjet më i ri.
Sigurisht jo një kufi, për “vajzën” flokëkuqe. Ata martohen pak më vonë, gjatë një pauze dreke në Londër.
Ai bëhet asistenti i saj i pandashëm, të cilit i lë drejtimin krijues në 2016-ën, sigurisht jo për t’u tërhequr.
Moda, thotë ajo, nuk i intereson më. Ose më mirë nuk ka më dëshirë dhe kohë të flasë për veshjet.
Betejat e saj tani janë të tjera, nuk numërohen më: sociale, politike, për mjedisin.
Por Vivienne vazhdon të jetë aty në çdo sfilatë mode, muza dhe këshilltarja e të shoqit.
Nuk ka asnjë detaj që nuk i shpëton dhe ka, ende, në moshën 80-vjeçare, një kufi në të cilin ajo ka shpëtuar.
Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.
/Albanianpost.com
