Le Monde: Në pak vite Shqipëria zëvendëson Kroacinë

Një parajsë e vogël e gjelbër për alpinistët që kërkojnë shtigje, që nuk janë aq të njohura dhe as të shtrenjta.

Pamja është një nga sekuencat më mahnitëse të filmit për fituesen e çmimit Nobel për Letërsinë Annie Ernaux, “The Super-8 Years”.

Aty shfaqet koha, kur Ernaux udhëtoi në Shqipëri në vitet 1960, në një kohë kur diktatura zhyti të gjithë vendin në izolim.

Sot – pavarësisht imazhit, gjithashtu të rënduar së një toke të trafikut të mafies – Shqipëria po shkon drejt një rikthimi turistik, e pa dyshim po shpreson që në disa vite të zëvendësojë Kroacinë si parajsë ballkanike.

Pikat e forta për këtë?

Një kryeqytet që është ofruar për të ngjyrosur dhe shumëfishuar veprat e artit të rrugës, qytetet kulturore të Jugut, plazhet e Adriatikut dhe malet që ofrojnë mundësi të mrekullueshme për ecje.

Udhëtim në Alpe

Ata quhen “Alpet Dinarike”.

Zinxhiri – pika më e lartë e të cilit, Maja e Jezercës, 2 mijë e 694 metra, ndodhet në Shqipëri – është një destinacion gjithnjë e më i popullarizuar nga të apasionuarit pas ecjes, të tërhequr nga bukuria e peizazheve dhe modestia e kostove.

Lugina e Valbonës, një park kombëtar 8 mijë hektarësh, është më i vizituari nga këto rajone në zgjerim.

Alpinistët vijnë këtu nga kudo: shumë evropianë, por edhe indianë dhe amerikanë.

Nga Valbona, një qytet i vogël, arrihet në fshatin alpin më të mirë të ruajtur në rajon: Thethin.

Ngjitja në qafën e Valbonës është e gjatë.

Gjatë vjeshtës, e kuqja e ahut flakëron, duke i dhënë ngjitjes një ajër të verës indiane.

Muret e gjera gri dhe të bardha, pllaka gëlqerore gjigante, të rrudhura, ngrihen mbi alpinistët.

Shtegu vijon midis pemëve të arrave, gështenjave, mollëve të egra dhe një shumëllojshmërie bredhi shumë e përhapur në Evropën Lindore.

Boronicat, luleshtrydhet e egra dhe shegët rriten në anë të rrugës.

Fauna është më e largët, por nuk duhet ankuar.

Në këto pyje ende mund të gjeni ujqër, arinj dhe rrëqebull. Lumi është shtëpia e troftës së mermerit, një peshk i rrallë.

Nga qafa shihen “bjeshkët e mallkuar”, Bjeshkët e Nemuna. Emri vjen nga një legjendë e vjetër e shekullit të XV-të.

Një grua kishte ikur nga pushtimi turk me dy fëmijët e saj duke u ngjitur në mal.

Por pasardhësit e saj vdesin përfundimisht nga etja dhe nëna mallkon malin, i cili do t’u japë emrin dy majave.

Marrë nga “Le Monde”, përshtatur për Albanian Post 

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.