Libani është një fuçi baruti i përjetshëm, i hedhur në erë herë pas here nga fraksionet, fuqitë e huaja, lojërat afatshkurtra dhe strategjitë afatgjata.
Humbësit janë popullsia, infrastruktura e varfër, një vend tashmë i shkatërruar nga kriza socio-ekonomike .
Me sulmin e Hamasit më 7 tetor, lufta e shkatërrimit midis Hezbollahut dhe Izraelit u përkeqësua.
I pari është aktori kryesor ushtarak vendas, ka një peshë politike rajonale pasi vepron si mburojë për komunitetin shiit, është shpirti i Boshtit të Rezistencës…është aleati kryesor i ajatollahëve.
Për iranianët është një nxitje e madhe ndaj shtetit hebre, ata e përdorin atë për të rraskapitur armikun, ai bëhet një partner lufte në rast të një konflikti të përgjithshëm, por edhe një mjet për ta mbajtur atë të zënë.
Për më tepër, ai ka një projeksion të jashtëm: mbështet regjimin e Asadit, ndihmon Hamasin dhe entitetet e tjera, koordinohet me shumë “brigada” që frymëzohen, me shkallë të ndryshme, nga mësimet e Imam Khomeinit.
Bashkëpunim i ngushtë me divizionin Qods të Pasdaran.
Lëvizja udhëhiqet nga Hassan Nasrallah, një figurë karizmatike, një orator i madh, i cili megjithatë detyrohet të jetojë në një bunker.
I disiplinuar, i stërvitur, Hezbollahu duhet të demonstrojë solidaritetin e tij aktiv me palestinezët, por të jetë i kujdesshëm në përdorimin e “zjarrit të kontrolluar” me Izraelin për të shmangur një krizë totale që do të binte mbi supet e miliona civilëve.
Në Bejrut kanë frikë se do të përfundojnë si Gaza dhe jo të gjithë identifikohen me Hezbollahun dhe aq më pak me Republikën Islamike.
Vetëm se pajisjet dhe luftëtarët nuk janë të pagabueshëm.
Këtu është masakra në Majdal Shams, mes fëmijëve druze të Golanit. Ai u shkaktua nga një Falaq 1, një raketë jo shumë e sofistikuar e dizajnit iranian, me një ngarkesë prej 50 kilogramësh dhe një rreze veprimi prej rreth 10 kilometrash.
Hamasi, fraksionet më të vogla, Jemaa Islamya dhe grupet që vijnë nga Siria dhe Iraku po agjitojnë paralelisht me Hezbollahun.
Në disa zona veprojnë trafikantët e drogës sintetike të lidhur me shiitët dhe terroristët e Kalifatit.
Përgjatë kufirit jugor, në rolin e rrezikshëm të ndërhyrjes, kontingjenti i OKB-së që përfshin edhe njësi italiane.
Izraelitët kanë bërë duel me kundërshtarin e tyre që nga fillimi i viteve 198 , kur “partia e Zotit” pushtoi boshllëkun e shkaktuar nga rrëzimi i Fatahut të Jaser Arafatit.
Dhe ky është tashmë një mësim.
Shteti hebre nisi një fushatë që synonte organizatën në Liban dhe Siri. Vitet e fundit ajo ka eliminuar liderët, nga sekretari Abbas Mousavi te kreu i aparatit klandestin Imad Mughniyeh.
Ai mbështetej në luftën e fshehtë, duke pësuar hakmarrje me sulme të drejtpërdrejta dhe operacione terroriste.
Qëllimi i Izraelit: të kundërshtojë me çdo kusht partnerin më të mirë të Iranit.
Që nga vjeshta, nëse të dhënat janë të vërteta, Izraeli ka vrarë rreth 500 drejtues, oficerë dhe komandantë të vendosur falë spiunëve, në një depërtim të qartë të dislokimit.
Shumë u kapën në automjetet e tyre, në mes të një rruge, duke u larguar nga një fshat.
Një fushatë që duhet të dobësojë strukturën e lartë duke i privuar njësitë nga figura të trajnuara.
Megjithatë, dekadat e fundit të historisë libaneze kanë treguar se Hezbollahu ka aftësi të mëdha.
Kapërcen valën dhe rifillon falë mbështetjes së Teheranit.
Në të njëjtën kohë, gjeneralët izraelitë, pas një sërë ndërhyrjesh dhe pushtimesh të drejtpërdrejta në teatrin libanez, u gjendën përballë një kundërshtari edhe më të vendosur.
Lëvizja ka krijuar një rrjet tunelesh në zonën në jug të lumit Litani, të projektuar për mbrojtjen ose kryerjen e manovrave që mund të çojnë në pushtim.
Vlerësimet thonë se Hezbollahu ka grumbulluar 130-150 mijë raketa që mund të “rrahin” objektivat në thellësi.
Numri i dronëve kamikaze është rritur në cilësi dhe sasi. Ata i përdorën në mënyrë efektive për bastisje, përdorën ato zbuluese për fluturime me një objektiv të dyfishtë: kërkimin e synimeve dhe mesazhin propagandistik përmes përhapjes së videove.
Mburoja kundërajrore është përmirësuar, janë furnizuar pajisje kundër anijeve.
Përpjekje të mëdha në zhvillimin e kundërmasave dhe përgjimeve elektronike, angazhim i inteligjencës me rekrutimin – qoftë edhe nga distanca – të infiltruesve.
Kohët e fundit ka pasur zëra për praninë e mundshme të armëve të reja të furnizuara nga Teherani.
“Divizioni” sekret i frikësuar, i besuar veteranit Talal Hamiyah me “agjentë të fjetur” edhe larg Lindjes së Mesme. Një zgjedhje për të sjellë kërcënimin kudo që të nevojitet.
Marrë nga “Corriere della Sera”, përshtatur për “Albanian Post”.
Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.
/Albanianpost.com
