Jashtë selisë së Komisionerit të Lartë të Kombeve të Bashkuara për Refugjatët (UNHCR) në kryeqytetin libian, Tripoli, rreth 150 burra, gra dhe fëmijë sudanezë janë kampuar që nga korriku.
Ata i kalojnë netët jashtë, duke fjetur në dheun e thatë ndërsa makinat kalojnë pranë, pas një udhëtimi të gjatë e të mundimshëm nga atdheu i tyre i shkatërruar nga lufta. Ata ikën nga dhuna me shpresën për të gjetur siguri dhe një të ardhme më të sigurt, por vetë Libia po lufton, siç është e copëtuar mes administratave rivale dhe fuqisë së pakufizuar të grupeve rebele.
Rrethanat në të cilat gjenden tani janë të vështira.
Megjithatë, refugjatët ende besojnë se kampi i tyre në periferitë jugperëndimore të Tripolit është më i sigurt se sa të kthehen në Sudan.
“Ne u larguam nga shtëpia nga frika për jetën tonë për shkak të përleshjeve të tmerrshme të armatosura që shpërthyen në qytetin tonë në Sudan”, tha Asia Abbas, një refugjate sudaneze.
Asia mbërriti në Libi më 5 korrik me dy nga fëmijët e saj, i treti humbi ndërsa familja po ikte mes një breshëri plumbash.
Refugjatët nuk udhëtuan së bashku gjatë gjithë rrugës nga Sudani. Disa ecën mbi kufirin tokësor midis Sudanit dhe Libisë. Të tjerët fillimisht u arratisën në Egjipt, përpara se të gjenin kontrabandistë që lehtësuan kalimin e tyre në Tripoli.
Në mesin e refugjatëve që foli me Al Jazeera ishte Ibrahim Ahmed, një 17-vjeçar i cili iku i vetëm nga konflikti i armatosur në Darfur në vitin 2017.
Tarik Lamloum, një ekspert dhe studiues për refugjatët dhe migrantët në Libi, vuri në dukje se fëmijët e pashoqëruar ende po hynin në Libi pa prindërit e tyre.
“Shumë refugjatë dhe individë të zhvendosur nga Sudani, kryesisht gra dhe fëmijë, kanë kaluar në vend përmes kufirit libiano-sudanez pa njohuri adekuate për rrugët e rrezikshme përpara”, tha ai.
Jashtë ndërtesës së UNHCR-së arritën në Tripoli pas rrugëve të gjata dhe të rrezikshme të ndërmarra me këshillën e të afërmve që kishin mbërritur me sukses.
Udhëtimi vuri shumë në rrezik, me refugjatët që përballeshin me ndalime arbitrare dhe keqtrajtime nga autoritetet qeveritare ose grupet rebele, duke i ekspozuar ata ndaj rreziqeve të shumta, duke përfshirë trafikimin e qenieve njerëzore.
Në Tripoli, UNHCR-ja duket se po përpiqet të gjejë një lloj zgjidhjeje për të mbrojtur më mirë ata që kërkojnë ndihmën e tyre, tha Lamloum.
“E drejta për azil”
Mungesat në financimin e OKB-së kanë shtuar gjithashtu vështirësinë në rivendosjen e refugjatëve ose dhënien e azilit, madje edhe në situata kërcënuese për jetën, tha Ahlam Chemlali, një studiues i migracionit në Institutin Danez për Studime Ndërkombëtare.
“Refugjatët sudanezë, si të gjithë refugjatët, kanë të drejtën e azilit dhe mbrojtjes”, tha Chemlali.
“Situata e rëndë në Tripoli pasqyrohet edhe në Tunizi, ku refugjatët dhe azilkërkuesit, shumë prej të cilëve janë sudanezë, janë kampuar jashtë UNHCR-së”.
Për momentin, refugjatët do të qëndrojnë jashtë zyrave të UNHCR-së në Tripoli, duke pritur për njohjen formale të nevojës së tyre për mbrojtje, siguri dhe një të ardhme për fëmijët e tyre.
Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.
/Albanianpost.com
