Në kapërcyell të mijëvjeçarit, teknologjia e bazuar në web ishte në një gjendje tranzitore.
Google ishte vetëm një nga disa motorë kërkimi të zakonshëm, ende jo një perandori monopoliste.
Shërbimet e ndarjes së skedarëve si Napster dhe LimeWire sapo kishin filluar të ngriheshin. MP3 player dhe përparimet në grafikën 3D përfaqësonin teknologji krejt të re.
Në dhomat e ë konvikteve dhe bodrumet e rralla anembanë botës, njerëzit mblodhën monitorët e tyre për të krijuar një rrjet lokal (LAN) dhe për të luajtur lojëra me shumë lojtarë.
Këto ishin mbledhje jozyrtare, por me aksione të larta, të njohura në atë kohë si festa LAN, qoftë fitimi i një kutie me pije energjike apo thjesht gëzimi i daljes fitimtar.
Festat mund të zgjasin disa ditë dhe net, me lojtarë të grumbulluar së bashku mes kompjuterëve të rëndë dhe kutive të ushqimit të shpejtë, duke u përplasur poshtë tavolinave të tyre me thasë gjumi dhe duke bërë pushime të vogla për të bërë shaka me njëri-tjetrin ose për të parë filma.
Prej asaj kohe, shumëçka ka ndryshuar.
Së pari, bota e lojërave ka evoluar nga një nënkulturë e drejtuar nga përdoruesit në një industri shumë miliardë dollarëshe që ka të bëjë më pak me bashkimin personal dhe më shumë me një rrjet më të gjerë të garave të sporteve elektronike, kryqëzimin fitimprurës të lojërave dhe krijimit të përmbajtjes dhe një gjurmë gishti e spikatur e korporatës në lojën, dizajnin dhe fitimin e parave.
Veçanërisht për lojtarët e Gjeneratës Z, një brez që u rrit thuajse plotësisht në epokën e telefonave inteligjentë, 25 vjet më parë mund të ndihet si një realitet tjetër.
Por për mijëvjeçarët dhe Gjeneratën X, monitorët në formë kuti dhe grafika e pikseluar do të jenë kujtues të njohur të një të kaluare teknologjike jo shumë të largët.
Është kjo nostalgji që e shtyu podcaster-en Merritt K të dokumentojë kulturën e lojërave të epokës në librin e saj të ri me fotografi LAN Party.
Pasi shpërndau idenë në platformën X, ajo mori një përgjigje të menjëhershme nga lojtarë të shkollës së vjetër, të etur për të ndarë kujtime dhe foto nga festat LAN dhe konventat e lojërave në të gjithë botën.
Shumë njerëz që nuk e kishin përjetuar kurrë epokën e LAN gjithashtu u përgjigjën me emocion.
Përgjatë faqeve të LAN Party, ka një ndjenjë tepër ndjellëse të fernweh-it – kujtime të dashura, të pakëndshme për një kalim kohe në kohët e kaluara.
Është e çuditshme të kujtosh se interneti dikur ishte një vend ku shkonit për të kaluar kohë me njerëz të tjerë; një hapësirë e lidhur, jo një realitet i ngjashëm me filmin që mbështjell botën trupore nga xhepi.
“Ajo kohë – fundi i viteve ‘90, fillimi i viteve 2000 – ishte media para sociale”, ka shkruar K.
“Është epoka e blogjeve dhe forumeve. Askush nuk kishte me të vërtetë akses 24/7. Pra, edhe pse ne kishim filluar të merrnim internet me shpejtësi të lartë, ai ishte ende një vend ku ju shkonit, dhe jo thjesht një pjesë tjetër e jetës suaj. Dhe kjo ndjenjë e lidhjes me njerëzit në pjesë të tjera të botës ishte e lezetshme. Nuk ishte diçka që merrej ende si e mirëqenë”.
Duke u rritur si adoleshentë në këtë epokë, mund të ndjeni një ndjenjë shprese për mundësitë e teknologjisë, sipas K.
Libri është plot me foto që shfaqin njerëz duke buzëqeshur dhe duke pozuar me monitorët e tyre të desktopit, dhe krenaria është e dukshme.
Në atë moment, shumë produkte të teknologjisë së re u projektuan duke pasur në mendje lojën e dukshme – telefonat celularë shpesh nxirreshin jashtë, kamerat vinin me guaska të ndezura rozë dhe kompanitë e teknologjisë madje bashkëpunuan me shtëpi luksoze të modës.
“Më dukej sikur e ardhmja po vinte”, ka treguar K.
“Ishte kjo kohë emocionuese ku ndiheshe sikur thjesht po hartonit rrugën. Nuk dua ta romantizoj shumë, sepse padyshim që nuk ishte perfekte, por ishte një përvojë shumë, shumë e ndryshme”.
Po ashtu ishte një epokë e re për fotografinë.
Kamerat digjitale – me të cilat janë realizuar shumica e fotove në LAN Party – sapo ishin bërë gjerësisht të disponueshme për publikun.
Si rezultat, pamjet janë të grimcuara, të pa modifikuara dhe përgjithësisht me cilësi të ulët sipas standardeve të sotme.
Dokumentimi i jetës së përditshme përmes imazheve ishte ende një anomali, sipas K.
Si të tillë, njerëzit në fotot e librit nuk ishin ende të vetëdijshëm për këndet e tyre më të mira dhe nuk duket se ata domosdoshmërisht po përpiqeshin të dukeshin mirë për kamerën.
“Askush nuk e dinte ende se si të qëndronte në një selfie. Kur u shfaqën kamerat digjitale, nisi të bëhej një gjë shumë më e përditshme…njerëzit po kuptonin rëndësinë se si të dukeshin në foto”.
Shumë nga fotot paraqesin edhe atë që do të vinte.
Përmbajnë gjithashtu gjurmë të hershme të stereotipeve të kulturës moderne të lojtarëve.
Megjithatë, sipas K, ishte pak më e përbashkët.
“Nëse jeni duke luajtur lojëra në të njëjtën dhomë me dikë, është një përvojë ndryshe sesa ta bëni atë në internet. Ju mund të jeni vetëm një i panjohur për dikë që është ulur tre metra larg jush, ndërsa sot me lojërat online, toksiciteti është një problem i madh. Të qenit anonim në internet mund të frymëzojë më të keqen te njerëzit”.
Edhe pse janë ulur ndjeshëm në frekuencë, LAN ende zhvillohen.
K pranon një magjepsje mes të rinjve në përkujtimin e fenomenit, por festat ende sot priten dhe frekuentohen kryesisht në IRL nga njerëz që kujtojnë se si ishte përvoja herën e parë.
“Ne kemi humbur shumë kontroll, mendoj për marrëdhënien tonë me teknologjinë”, ka thënë K.
“Ne kemi humbur gjithashtu shumë privatësi. Ka më pak një ndjenjë eksplorimi sepse thjesht nuk ka aq shumë atje”.
Marrë nga “CNN”, përshtatur për “Albanian Post”.
Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.
/Albanianpost.com
